ششم جدی 1358 روز سیاه و ننگینی است در تاریخ کشور عزیز ما افغانستان .
معاهده ننگین پنج دسمبر که توسط تره کی و حفیظ الله امین به امضا رسیده، و در آن به زعم خودشان پیاده شدن عساکر روس را در افغانستان مشروعیت داده بودند، در این روز بوسیله ببرک کارمل شاه شجاع ثانی و هم دستان خائنش به اجرا گذاشته شد.
ششم جدی یادآور خاطره های تلخی است، خاطره هایی که حکایت از کشته شدن های دسته جمعی دارد، بمباران های وحشیانه، به توپ بستن منازل مسکونی و هزاران جنایت ضد بشری دیگر. ششم جدی روزیست که قوای یک صد و بیست هزار نفری روس ها تجاوز نظامی خود را به افغانستان آغاز نمودند، و پیشاپیش لشکرشان “ببرک کارمل”، خائنی که از سال ها به این طرف از جانب خود روس ها تربیه شده بود، و جمعی دیگر از کمونیست های بی وطن حرکت می کردند.
پیامدهای این تجاوز ننگین به افغانستان و مردم مظلومش نهایت سنگین بود، افغانستان به تل خاکی تبدیل شد، حدود دو میلیون انسان به شهادت رسید، پنج میلیون انسان مهاجر و آواره شدند، و صدها هزار انسان دیگر معلول و معیوب گردیدند. یک طرف قوای به اصطلاح تا به دندان مسلح و طرفی دیگر لشکری با دستان خالی، با سلاح های کهنه و زنگ زده اما با دل های سرشار از ایمان و عشق به وطن رودرو قرار گرفته بودند.
چهارده سال تمام این زد و خورد ادامه پیدا کرد، تا این که مردان؛ با ایمان این وطن پیروزی خون بر شمشیر را عملا به اثبات رسانیدند.
نهاد رسانه یی افغانستان این تجاوز ننگین روس ها و خائین حلقه به گوش شان را در این روز کماکان محکوم نموده و به آنهایی که در پی این تجاوز ننگین جان های شیرین شان را از دست داده اند، درود می فرستیم.
